دخترم برگ گلم

دخترم

برگ گلــــم،

غنچه ی خوشرنگِ دلــــم،

دست خود را حلقه کن برگردنـــــم،

خنده زن بر چشمهای خستـــه ام،

عشق تو آواز صبح زندگیســـت،

مهر تو آغاز لطف و بندگـی اســـت،

سر گذار برشانه هایِ مـــــادرت،

بوسه زن بر گونه هایِ زردِ مــن،

خانه ام سبز از صدای شادِ توســت،

مادرت مست از نوازشهـایِ توســـــت

نازنینم دخترم

عکس پرخنده دوران طفولیت تو

روی در روی من است

دل او سوی خداست

چشم او سوی من است

خنده ات می بردم در دل دوران قدیم

که جوان بودم وشاد

شاید این خنده تو

 خنده بر روشنی موی من است

آری ای نور دلم

موی شبرنگ قدیمم امروز

موی همرنگ پر قوی من است